เริ่มต้นด้วยคุณลักษณะ สล็อตเว็บตรง แตกง่าย “ข่าวที่คุณสามารถใช้ได้” ขั้นพื้นฐานจากวิทยุสาธารณะแห่งชาติ บทความของโปรดิวเซอร์ Andee Tagle ซึ่งตีพิมพ์เมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ได้เสนอเคล็ดลับเกี่ยวกับวิธีรับมือกับความวิตกกังวลที่เกิดจากการบริโภคข่าวในช่วงเวลาตึงเครียดในหัวข้อเรื่อง “ 5 วิธีในการจัดการกับวงจรข่าวที่ ตึงเครียด
ท่ามกลางคำแนะนำของ Tagle: “ทำสิ่งที่รู้สึกดีต่อร่างกายและช่วยให้คุณออกจากหัวได้” นอกจากนี้: “ห้องครัวเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับพวกเราหลายคน บางทีนี่อาจเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่คุณได้สร้างลาซานญ่าอันโด่งดังของคุณปู่ขึ้นมาใหม่ … หรืออาจจะแค่หลงทางในองค์กรครัวก็ได้”
คำแนะนำในการช่วยเหลือตนเองแบบง่ายๆ ของ Tagle จุดชนวนให้เกิดการดูหมิ่นในโซเชียลมีเดีย อย่างรวดเร็ว ดูเหมือนจะสร้างความประหม่าในหมู่นักวิจารณ์หลายคน
Dan McLaughlin แห่ง National Review ทวีตว่าชิ้นส่วนดังกล่าวระบุว่าพนักงาน NPR “ไม่ได้นึกภาพผู้ฟังของพวกเขาเป็นผู้ใหญ่จริงๆ”
แอนโธนี่ ฟิชเชอร์ บรรณาธิการ Daily Beast ทวีตข้อความว่า “ฉันเป็นคนตระหนักรู้ด้านสุขภาพจิตและการดูแลบำบัดรักษาก่อนที่จะปฏิเสธบทความของ Tagle ว่าเป็น “แนวทางการใช้ชีวิตสำหรับผู้หลงตัวเอง”
เนื้อหาและการประณามทำให้เกิดประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการวิจัยเกี่ยวกับปริมาณการใช้ข่าวในชีวิตประจำวันและจิตใจซึ่งส่วนใหญ่ไม่มีใครสังเกตเห็นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา การสำรวจและการวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้รับการเผยแพร่ในสื่อทั่วไปเป็นครั้งคราวเท่านั้น การระบาดใหญ่ของโควิด-19 ทั่วโลก และรายงานข่าววันสิ้นโลก ได้จุดประกายความสนใจให้กับงานวิจัยชิ้นนี้ มากขึ้นเล็กน้อย
ทว่าการบริโภคข่าวทั้งในด้านจิตใจและจิตใจยังคงไม่เป็นที่รู้จักสำหรับผู้บริโภคข่าวทั่วไป แม้ว่างานวิจัยจะไม่เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง แต่อารมณ์ความรู้สึกจากบทความ ของโรงเรียนแพทย์มหาวิทยาลัยนอร์ทเวสเทิร์นที่ เรียกว่า ” โรคเครียดพาดหัว ” อาจมีอยู่สำหรับสัดส่วนของผู้บริโภคข่าวที่ไม่ทราบแน่ชัด ท้ายที่สุด ถ้าความรู้สึกเหล่านี้ไม่มีอยู่จริงสำหรับผู้ชมที่ฟังบางคนเป็นอย่างน้อย เอ็นพีอาร์ก็จะไม่มีวันตีพิมพ์ผลงานชิ้นนั้น และ Fox News ก็จะไม่ตีพิมพ์บทความที่คล้ายกันเพื่อช่วยให้ผู้ชมรับมือ
ผู้ชายที่ดูกังวลที่โต๊ะกำลังดูหน้าจอคอมพิวเตอร์
ข่าวดังกล่าวสามารถสร้างความเสียหายทางจิตใจและจิตใจให้กับบางคนได้
ข่าวคุกคามความมั่นคงทางจิตใจ
แนวคิดที่ว่าข่าวสารที่มากขึ้นซึ่งส่งเร็วขึ้นผ่านเทคโนโลยีใหม่และการเสพติด อาจก่อให้เกิดอันตรายทางจิตใจและทางการแพทย์ได้มีประวัติศาสตร์อันยาวนานในสหรัฐอเมริกา
นักวิชาการด้านสื่ออย่างDaniel CzitromและJeffrey Sconceได้ตั้งข้อสังเกตว่าการวิจัยในปัจจุบันเชื่อมโยงการเกิดขึ้นและความชุกของโรคประสาทอ่อนกับการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของข่าวทางโทรเลขในปลายศตวรรษที่ 19 ได้อย่างไร โรคประสาทอ่อนถูกกำหนดโดย Merriam-Websterว่าเป็น “ภาวะที่มีลักษณะเฉพาะโดยเฉพาะอย่างยิ่งความอ่อนล้าทางร่างกายและจิตใจซึ่งมักมาพร้อมกับอาการ (เช่นปวดศีรษะและหงุดหงิด)” การสำรวจทางวิทยาศาสตร์ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ในด้านประสาทวิทยาและจิตเวช ชี้ว่าการบริโภคข่าวมากเกินไปอาจนำไปสู่ “ความอ่อนล้าทางประสาท” และโรคภัยไข้เจ็บอื่นๆ
ในการวิจัยของฉันเองเกี่ยวกับจิตวิทยาสังคมและ การ ฟัง วิทยุ ฉันสังเกตเห็นคำอธิบายทางการแพทย์แบบเดียวกันที่เกิดขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 1920 เมื่อวิทยุเริ่มแพร่หลาย รายงานข่าวระบุว่าการฟังวิทยุและการบริโภคข่าววิทยุดูเหมือนจะคุกคามความมั่นคงทางจิตใจของคนบางคน
บทความหน้าแรกของ New York Timesในปี 1923 ระบุว่าผู้หญิงคนหนึ่งในมินนิโซตากำลังหย่ากับสามีของเธอด้วยเหตุที่แปลกใหม่ในขณะนั้นว่าเขาได้รับความทุกข์ทรมานจาก “ความบ้าคลั่งทางวิทยุ” ภรรยารู้สึกว่าสามีของเธอ “ให้ความสำคัญกับเครื่องวิทยุมากกว่าเธอหรือบ้านของพวกเขา” ซึ่งดูเหมือนจะ “ทำให้ความรักของเขาแตกต่างไปจากเธอ”
รายงานที่คล้ายกันของการเสพติด ความคลั่งไคล้และความพัวพันทางจิตใจที่เกิดจากสื่อใหม่ปรากฏขึ้นอีกครั้งเมื่อโทรทัศน์แพร่หลายในบ้านชาวอเมริกันในทศวรรษ 1950 และอีกครั้งด้วยการแพร่กระจายของอินเทอร์เน็ต
การอภิปรายสาธารณะเกี่ยวกับการเสพติดทางจิตใจและความเสียหายทางจิตใจที่เกิดจากเทคโนโลยีใหม่ๆ และความตื่นตระหนกทางศีลธรรมที่ตามมานั้น ปรากฏขึ้นเป็นระยะๆเมื่อมีเทคโนโลยีการสื่อสารใหม่ๆ เกิดขึ้น แต่ในอดีต การปรับตัวและการรวมกลุ่มของสื่อใหม่เกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป และความผิดปกติต่างๆ เช่น โรคประสาทอ่อนและ “ความบ้าคลั่งจากคลื่นวิทยุ” ส่วนใหญ่จะลืมไป
เรื่องราวในปี 1923 จาก New York Times โดยมีพาดหัวข่าวว่า
เรื่องราวจากหน้าแรกของ New York Times เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2466 แฟ้มเอกสารนิวยอร์กไทม์ส
กังวลเกี่ยวกับข่าวที่น่ากลัว
“โรคเครียดพาดหัวข่าว” อาจฟังดูไร้สาระสำหรับบางคน แต่การวิจัยแสดงให้เห็นว่าการอ่านข่าวสามารถทำให้ผู้บริโภคข่าวบางส่วนพัฒนาผลกระทบทางอารมณ์ที่วัดได้
มี การศึกษา จำนวนมาก ที่ศึกษาปรากฏการณ์นี้ โดยทั่วไป พวกเขาพบว่าบุคคลบางคนภายใต้เงื่อนไขบางประการอาจเสี่ยงต่อระดับความวิตกกังวลที่อาจเป็นอันตรายและวินิจฉัยได้ หากได้รับรายงานข่าวบางประเภท
ปัญหาสำหรับนักวิจัยคือการแยกกลุ่มย่อยที่แท้จริงของผู้บริโภคข่าวที่เกิดขึ้น และอธิบายผลกระทบที่เกิดขึ้นอย่างแม่นยำในการตอบสนองต่อหัวข้อข่าวที่ระบุเฉพาะและวิธีการบริโภคข่าวสาร
ไม่เพียงแต่น่าจะเป็นไปได้เท่านั้น แต่ยังมีแนวโน้มว่า หลายคนจะวิตกกังวลมากขึ้นจากการเผยแพร่ข่าวที่น่าสะพรึงกลัว อย่างแพร่หลาย และหากผู้บริโภคข่าวได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรควิตกกังวล โรคซึมเศร้า หรือปัญหาสุขภาพจิตอื่นๆ ที่ระบุได้ โอกาสที่รายงานข่าวที่น่าวิตกอย่างเห็นได้ชัดจะขยายวงกว้างและทำให้ปัญหาพื้นฐานดังกล่าวลุกลามดูเหมือนจะค่อนข้างแน่นอน
เพียงเพราะวัฒนธรรมสมัยนิยมจัดการกับพฤติกรรมในชีวิตประจำวันส่วนใหญ่ไม่ได้หมายความว่าปัญหาที่ระบุนั้นไม่เป็นความจริง
เราทุกคนกิน แต่พวกเราบางคนกินมากเกินไป เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น พฤติกรรมในชีวิตประจำวันจะกลายเป็นการกระทำที่อาจคุกคามสุขภาพและการอยู่รอด ในทำนองเดียวกัน พวกเราส่วนใหญ่พยายามที่จะรับทราบข้อมูลข่าวสารอยู่เสมอ แต่มีแนวโน้มว่าในบางสถานการณ์ สำหรับบางคน การรับทราบข่าวสารเมื่อข่าวนั้นน่ากลัวเป็นพิเศษอาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพจิตของพวกเขาได้
[ ผู้อ่านกว่า 150,000 คนใช้จดหมายข่าวของ The Conversation เพื่อทำความเข้าใจโลก สมัครวันนี้ ]
ดังนั้น คำถามไม่ได้อยู่ที่ว่าปัญหามีจริงหรือไม่ แต่การวิจัยอาจหาปริมาณและอธิบายความชุกที่แท้จริงของปัญหาได้อย่างไร และวิธีแก้ปัญหา
และนั่นเป็นสาเหตุที่บทความของ NPR ทำให้เกิดความปั่นป่วนเช่นนี้ หลายคนที่บริโภคข่าวโดยไม่มีปัญหาใด ๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นถึงได้ประโยชน์จากการเรียนรู้วิธีการรับมือกับ “โรคเครียดพาดหัว”
ในความเป็นจริง การวิพากษ์วิจารณ์ที่มุ่งเป้าไปที่ NPR ไม่ได้กล่าวถึงผู้ที่พบว่ามีข่าวร้ายในปัจจุบันของเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่กระตุ้นความวิตกกังวล มีการกล่าวถึงการขาดความเห็นอกเห็นใจจากผู้ที่เยาะเย้ยแนวคิดนี้เป็นอย่างมาก สล็อตเว็บตรง แตกง่าย
