ช่วงปลายปี ค.ศ. 1800 เว็บสล็อตออนไลน์ การกักขังผู้อพยพเป็นวิธีการบังคับใช้กฎหมายตรวจคนเข้าเมืองพบว่ามีการแกว่งตัวขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 ในช่วงทศวรรษ 1980 ฝ่ายบริหารของประธานาธิบดีเรแกนใช้การควบคุมตัวเพื่อกีดกันชาวอเมริกากลางซึ่งหลายพันคนกำลังหนีจากสงครามกลางเมือง จากการอพยพไปยังสหรัฐอเมริกา
ประวัติการกักขังผู้อพยพ
มีการขอให้ศาลเข้าแทรกแซงเพื่อควบคุมการควบคุมตัวผู้อพยพมากเกินไป
ในปี 1989 ระหว่างการบริหารงานของประธานาธิบดี Ronald Reagan และต่อมาคือ George HW Bush มีการฟ้องร้องดำเนินคดีแบบกลุ่มกับรัฐบาลสหรัฐฯ โดยผู้ขอลี้ภัยจากเอลซัลวาดอร์และกัวเตมาลาใน Orantes-Hernandez v . Thornburgh ในการปฏิบัติการแบบกลุ่ม กลุ่มบุคคลที่มีฐานะคล้ายคลึงกันรวมตัวกันเพื่อท้าทายนโยบายหรือแนวปฏิบัติ
ในกรณีนี้ ผู้ขอลี้ภัยได้ท้าทายการกักขังผู้อพยพจำนวนมากและนโยบายต่างๆ ที่ละเมิดสิทธิ์ในการให้คำปรึกษา ศาลพบว่ารัฐบาลสหรัฐฯ ได้ย้ายผู้ขอลี้ภัยในอเมริกากลางจากเขตเมืองใหญ่ๆ ซึ่งพวกเขาสามารถจัดหาคำปรึกษาไปยังสถานที่ห่างไกลที่พวกเขาทำไม่ได้ ศาลอุทธรณ์รอบที่เก้ายืนยันคำสั่งห้ามกว้างๆ ที่ห้ามไม่ให้รัฐบาลสหรัฐฯ จำกัดการเข้าถึงที่ปรึกษา
การตัดสินใจของ Orantes-Hernandez เป็นสุดยอดของกลยุทธ์การดำเนินคดี ที่มีการประสานงานกันซึ่ง ดำเนินการโดยทนายความเพื่อผลประโยชน์สาธารณะเพื่อท้าทายการปฏิบัติต่อผู้ขอลี้ภัยในอเมริกากลางของรัฐบาลสหรัฐฯ ผู้สนับสนุนสิทธิผู้อพยพชั้นนำ พร้อมด้วยสำนักงานกฎหมายเอกชนที่ทำงานด้านกฎหมายอย่างมืออาชีพ วางแผนการฟ้องร้องและแบ่งงานกัน
ในกรณีปี 1991 โบสถ์ American Baptist Churches v. Thornburghฝ่ายบริหารได้ตัดสินคดีที่ชาวซัลวาดอร์และกัวเตมาลายื่นฟ้อง โจทก์อ้างว่ารัฐบาลสหรัฐมีอคติกับการขอลี้ภัยเพราะสหรัฐเป็นพันธมิตรกับรัฐบาลที่มีอำนาจในประเทศเหล่านั้น ข้อตกลงดังกล่าวกำหนดให้รัฐบาลสหรัฐฯ ต้องรับฟังคำร้องขอลี้ภัยของชาวอเมริกากลางมากกว่า 100,000 คนอีกครั้ง
การดำเนินคดีแนวนี้ส่งผลให้การปฏิรูปกฎหมายในท้ายที่สุด
ในปี 1990 สภาคองเกรสได้ออกกฎหมายที่สร้างสถานะการคุ้มครองชั่วคราวสำหรับผู้ที่ไม่ใช่พลเมืองที่หนีจากสภาพความรุนแรงในเอลซัลวาดอร์ และประเทศอื่นๆ ที่กำหนดโดยประธานาธิบดี สถานะที่ได้รับการคุ้มครองชั่วคราวอนุญาตให้ผู้ที่ไม่ใช่พลเมืองหลายพันคนอยู่ในสหรัฐอเมริกาจนกว่าความรุนแรงจะสงบลง
แม้จะมีความท้าทายที่ประสบความสำเร็จเหล่านี้ การใช้การกักขังในการบังคับใช้กฎหมายตรวจคนเข้าเมืองเพิ่มขึ้นตามการปฏิรูปการย้ายถิ่นฐานในปี 2539 การกักขังผู้อพยพยังคงถูกวิพากษ์วิจารณ์ – และถูกดำเนินคดี ตัวอย่างเช่น ในการตอบสนองต่อการเพิ่มขึ้นของผู้หญิงและเด็กที่หนีความรุนแรงอย่างกว้างขวางในอเมริกากลาง ฝ่ายบริหารของโอบามาจึงเริ่มควบคุมตัวผู้เยาว์ที่เดินทางโดยลำพังและครอบครัวทั้งหมดหลายพันคน
ในFlores v. Lynchในปี 2559 วงจรที่เก้าระบุว่าการกักขังผู้เยาว์ในอเมริกากลางไม่จำเป็นตามกฎหมาย อย่างไรก็ตาม ศาลไม่ได้คุ้มครองผู้ปกครองจากการกักขังในลักษณะเดียวกัน
การดำเนินคดีแบบกลุ่มเพื่อการปฏิรูป
หน่วยงานตรวจคนเข้าเมืองของสหรัฐอเมริกาได้พิสูจน์แล้วว่าต่อต้านการเปลี่ยนแปลง ในการศึกษาเชิงประจักษ์เกี่ยวกับคดีการย้ายถิ่นฐานในทศวรรษ 1980 ศาสตราจารย์ปีเตอร์ ชัคแห่งมหาวิทยาลัยเยลและทนายความธีโอดอร์ หวางสรุปว่าความสำเร็จของผู้อพยพในการดำเนินการแบบกลุ่มชี้ให้เห็นถึงหน่วยงานตรวจคนเข้าเมืองของรัฐบาลสหรัฐฯ อย่างแน่วแน่ พวกเขามุ่งเน้นการบังคับใช้กับความผิดพวกเขากล่าว
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมายังคงมีความท้าทายในการกักขังคนเข้าเมือง ในเจนนิงส์ วี. โรดริเกซศาลฎีกาในปัจจุบันมีการดำเนินการแบบกลุ่มที่ก่อให้เกิดคำถามว่าผู้อพยพ เช่นเดียวกับพลเมืองสหรัฐฯ เกือบทั้งหมดที่ถูกคุมขังในคดีอาญา จะต้องได้รับการรับรองว่าจะมีการไต่สวนทัณฑ์บนและมีความเป็นไปได้ที่จะปล่อยตัวจากการถูกคุมขังหรือไม่ คดีนี้ท้าทายด้วยเหตุตามรัฐธรรมนูญและโดยชอบด้วยกฎหมาย การกักขังคนเข้าเมืองเป็นเวลานานโดยไม่มีโอกาสได้รับการปล่อยตัว
การกักขังดูเหมือนจะเป็นส่วนสำคัญของแผนการบังคับใช้กฎหมายตรวจคนเข้าเมืองของทรัมป์ ตามประวัติศาสตร์แล้ว ความท้าทายทางกฎหมายเกือบจะตามมาอย่างแน่นอน เว็บสล็อต
